Gemeente van onze Heer Jezus Christus,

 

Corona.

Hoe dan ook gaat dat de geschiedenisboeken in

die ongekroonde koning

met grote invloed op het leven van de hele wereld.

En dus ook op ons leven, al is het bij iedereen weer anders.

En hoe zit het dan met ons geloofsleven?

Ik vermoed ook bij iedereen weer anders.

 

Misschien was je aanvankelijk juist erg bezig

met geloof en kerk,

met de verbinding zoeken met God en de ander,

maar lukte het niet om die energie

van het begin vast te houden.

Leek je op dat zaad uit het verhaal van Jezus dat snel opkwam,

maar geen wortel had geschoten?

 

Misschien waren er teveel

andere zorgen en

andere dingen aan je hoofd

en concentreerde je je vooral op het leven

in je huis, op je werk, met je allernaasten.

Als dat zaad dat tussen de distels terecht kwam

en geen ruimte kreeg?

 

Misschien merkte je

dat je geloofsleven wel op een erg laag pitje kwam te staan

raakte je teleurgesteld in de kerk, de ander, God, jezelf…

Als dat zaad dat onverhoeds door de vogels

werd meegenomen?

 

Maar misschien betekende corona voor jou

juist een prima voedingsbodem

om je geloof te laten groeien en bloeien.

Ontdekte je het belang van de kerk voor jezelf.

Als dat zaad dat in goede grond viel en rijkelijk vrucht droeg?

 

Ja mensen zijn verschillend. Reageren verschillend.

 

Natuurlijk gaat deze gelijkenis niet over onze reacties op corona.

Maar een van de dingen die deze gelijkenis van de zaaier

zeker ook wil doen is als het ware laten zien hoe verschillen

gewoonweg te verwachten zijn.

Want ook in de dagen van Jezus

ook in de dagen van de evangelist Matteüs

en die van die eerste kerkelijke gemeenten

zag men verschillen.

De één wees het Evangelie af,

de ander begon enthousiast,

maar hield niet vol bij beproeving en vervolging,

en bij weer een ander verstikte

de verleiding van rijkdom en andere wereldse dingen de groei.

 

Dat is zoals het gaat

als er gezaaid wordt

op de akker

en ook als er gezaaid wordt

op de akker die de wereld is.

 

Nu kan dat naast verhelderend eerlijk gezegd enorm verlammend werken.

Want wat heb jij voor invloed op waar het zaad valt?

Het is immers de zaaier die zaait, niet jij.

Lekker is dat als je dan per ongeluk op de weg, op de rotsen

of tussen de distels terecht komt.

En dan? Pech? Voorbestemming? Uitverkiezing?

Ja voor we het weten trekken we een gelijkenis als deze

helemaal uit zijn verband

en word je er niet blij van,

maar boos of zelfs bang.

Wat is dat voor God die alles bepaalt

alles voor jou bepaalt?

 

Dat is in ieder geval niet de God van de Bijbel

zo is mijn overtuiging.

 

 

 

Als ik naar Jezus kijk zie ik een andere God.

Iemand die ons niet vastpint

maar ons wil laten groeien,

niet iemand die ons aan de kant schuift

maar juist opzoekt.

 

Zo’n schilderij van de zaaier

daar word ik juist blij van.

Het vertelt van hoop, verwachting,

overvloed, toekomst,

groeikracht, mysterie, verwondering.

 

Ja, de bedoeling is dat wij blij

worden van het beeld van de zaaier.

Want wat strooit de zaaier zo rijkelijk rond?

Wat wordt er eigenlijk bedoeld met het zaad?

Het evangelie?

Het geloof?

Nou, het is breder.

Het zaad dat is, zo zegt Matteüs, ‘’het woord van het koninkrijk’’.

Het woord van het koninkrijk.

 

Het koninkrijk is waar het om draait bij Matteüs.

Het is dat gebied wat niet op de kaart is aan te wijzen

maar waar een heel andere koning dan corona de kroon draagt

en invloed heeft en wíl hebben op hoe er wordt samengeleefd:

in vrede met elkaar, jezelf, God en de natuur.

Waar dat gebeurt is het Koninkrijk er.

In geloof zeggen we dat dit Koninkrijk er al is

maar nog wel maar ten dele, soms zeer ten dele,

maar dat ooit deze aarde helemaal nieuwe wereld zal zijn

als dit Koninkrijk.

 

In geloof zeggen we ook dat Jezus in eigen persoon

dit Koninkrijk belichaamde

als de van Godswege gekroonde koning

op deze aarde.

En die wendt al zijn invloed aan

om ons op het spoor van dat Koninkrijk te brengen.

Als we willen weten wat dat gezaaide

‘’woord van het koninkrijk’’ concreet betekent

hoeven we alleen maar

hoofdstuk 5 tot en met 7 op te slaan,

de bergrede.

 

Waar we leren hoe de zachtmoedigen

het land zullen bezitten,

de vredestichters kinderen van God

genoemd worden.

Waar we leren hoe

oog om oog en tand om tand

in het Koninkrijk

plaats maakt voor je linkerwang toekeren

als iemand je op de rechterwang slaat.

Waar we leren over

niet oordelen opdat je zelf niet geoordeeld wordt

en wat jij niet wilt dat jou geschiedt

doe dat vooral ook een ander niet.

 

Ja Jezus weet het goed te brengen

in woorden en in daden:

zo is het leven met God en met elkaar

zeg maar in Gods Koninkrijk bedoeld.

 

Hij strooit het kwistig rond

zaait het waar het maar kan

op heel Gods akker;

en al valt maar een klein deel

in vruchtbare bodem,

dat is meer dan genoeg.

Want het zaad van het koninkrijk

is wonderzaad,

een klein beetje is al genoeg

om heel veel goeds tot stand te brengen.

 

Jezus zaait het rond en rond

weet het goed te brengen

in woorden en in daden:

God liefhebben en je naaste als jezelf

en zo God Koning laten zijn over je leven.

 

Maar dat neemt onze vragen niet weg:

als God koning is waarom

nemen dan zoveel anderen

de macht nog over?

als het Koninkrijk er is

waarom zien we er dan zo weinig van?

 

Al onze vragen mogen er zijn

en ze leren ons

dat de wereld van het geloof

en de wereld van God en  Zijn Koninkrijk, hoe concreet ook,

ook altijd iets onbegrijpelijks houden

altijd iets van een mysterie houden.

En juist als Jezus wil leren over

die geheimen begint hij te spreken

in beelden, voorbeelden,

verhalen, gelijkenissen

zoals deze van de zaaier.

Zo cirkelen we om het geheim, scheren er soms rakelings langs,

zonder het helemaal te kunnen begrijpen.

 

Het grappige is dat juist dat woord ‘’begrijpen’’

juist hier veel terug komt.

Want wanneer valt het zaad in goede grond?

Als we het woord horen én begrijpen.

 

Nou nou.

Alsof iemand van ons dat zou kunnen..

 

Maar ons wordt niet het onmogelijke gevraagd.

Iedere gelijkenis is juist bedoeld

om duidelijk te maken

wat er wel mogelijk is in geloof en leven.

 

 

 

 

Zoals ook nu:

het gaat niet om horen en begrijpen hoe het zit

maar horen en met je hart begrijpen wat er voor jouw leven inzit

het is met je oren horen

met je hart tot je nemen

en vanuit je hart ernaar léven.

 

Nee, je hoeft zelf het zaad niet te maken

je hoeft ook zelf het geheimzinnige groeiproces niet te sturen

maar je mag wel werken aan een vruchtbare bodem

bij iedereen weer anders

de een moet die steen van zijn eigen hart wegnemen

de ander die blokkades op de weg of dat verstikkende onkruid.

Het kan nooit kwaad om je eigen leven

en ook je eigen geloofsleven

kritisch tegen het licht te houden

ook wat corona daarin voor invloed heeft.

 

Maar als je dat doet vanuit deze gelijkenis

kan daar ook weer een ander , verrassend licht opvallen.

De vraag is immers niet

ben ik meer of minder geloviger of kerkelijk geworden,

maar de vraag is:

heb ik het woord van het Koninkrijk

gehoord én echt begrepen?

 

Misschien ontdek je dan ook andere dingen:

dat hernieuwde contact

die verdieping van de band in je gezin

je dankbaarheid voor die trouwe zorg van die ene

de relativiteit van geld en goed

je liefde voor natuur en milieu

je passie voor een samenleving waarin black lives matter

je concrete inzet voor dat goede doel

de teksten die je schreef

de schilderijen die je maakte

die nieuwe creatieve mogelijkheden

de heilzaamheid van rust en concentratie..

 

 

Al die dingen dus die ontstaan

als het woord van het Koninkrijk

gehoord én met het hart begrepen wordt.

En die dingen noemen

we in geloofstaal: 

vruchten.

Want dat is wat er van komt

als het zaad in goede bodem valt.

Vruchten waar niet alleen jij

maar ook die ander van leven en genieten mag.

 

 

Jezus roept ons met zijn gelijkenis

zoals altijd op om kritisch naar onszelf te kijken

maar nooit om te min te denken van onszelf:

 

we mogen vruchtbare bodem zijn

telkens weer opnieuw

het zal vast wel weer eens

op rotsachtige bodem vallen

op de weg

of tussen de distels

Maar je mag altijd opnieuw beginnen

want de zaaier zaait niet maar één keer

maar blijft maar zaaien en zaaien

zijn vergeving

zijn genade

is eindeloos

 

Jezus roept ons vooral ook op nooit te min te denken

van de kiemkracht van het woord van het Koninkrijk

het wordt gezaaid en gezaaid

tot heel deze aarde vrucht zal dragen

 

Amen